تاثیر رفتار درمانی شناختی گروهی بر میزان بکارگیری مهارتهای مقابله ای در دانشجویان پرستاری و مامایی

زمینه و هدف: استرس به عنوان یک پدیده روانشناختی از عوامل مهم در بروز و استمرار بسیاری از بیماری-های جسمی و اختلالات روانی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر رفتار درمانی شناختی بر میزان بکارگیری مهارتهای مقابله‌ای عاطفه مدار و مسئله مدار در دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد صورت گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 156 نفر از دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد به صورت در دسترس انتخاب و دانشجویانی که بر اساس پرسشنامه ی بیلینگز و موس روش های مقابله ای غیر موثر داشتند (60) نفر به دو گروه مورد (30) نفر و شاهد (30) نفر تقسیم شدند. رفتار درمانی شناختی به صورت گروهی در ٨ جلسه دو ساعته بر روی گروه مورد اجرا گردید. بعد از گذشت دو هفته از آخرین جلسات رفتار درمانی شناختی، مجدداً کلیه دانشجویان گروه های مورد و شاهد با پرسشنامه مقابله ای مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری t زوجی و t مستقل استفاده شد. یافته‌ها: میانگین سنی دانشجویان شرکت‌کننده در مطالعه4/1±13/21 سال و اکثریت آنها (12/80 درصد) زن بودند. نتایج مطالعه نشان داد که در گروه مورد پس از رفتار درمانی شناختی واکنش‌های شناختی عاطفه مدار(اجتماعی و هیجانی) کاهش(05/0>P) و واکنش های مقابله‌ای مسئله مدار (رفتاری، شناختی و حل مشکل) افزایش (001/0>P) معنی‌دار ی داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به تاثیر رفتار درمانی شناختی بر بکار‌گیری واکنش‌های مقابله‌ای توسط دانشجویان، استفاده از این روش در مراکز مشاوره دانشجویی در جهت ارتقاء روش‌های مقابله‌ای دانشجویان پیشنهاد می‌گردد.